کد مطلب:315408 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:360

ثواب حفر و وقف چاه آب
و منقول است: كسی كه چاه بكند تا آب آن را بیرون آورد و آن را برای مسلمانان بذل كند، ثواب هر كه از آن وضو گیرد و نماز بخواند برای او نیز باشد و به عدد هر جنبنده از انسان و حیوان كه از آن آب بخورد ثواب هزار بنده آزاد كردن به او عطا فرمایند و به عدد ستارگان به شفاعت او داخل بر حوض قدس شوند. گفتند: چیست حوض قدس؟ سه مرتبه فرمود: حوض من [1] از این بیانات شریفه در خصوص آب دادن معلوم می شود یك خصوصیتی در آب هست كه در سایر چیزها نیست. و من الماء كل شی ء حی [2] از خصایص آب هست. تمام جانداران در آب حقی دارند كه جمیع نهرها اگر چه مالك معینی داشته باشند و بدانی هم هر یك راضی نیست مالك حقیقی آن قرار داده كه تشنگان از این آب بخورند و از خصوصیات آب آن است كه هر جگر تشنه را سیراب كردن اجر دارد. چنانچه در كتاب وافی نقل فرموده از حضرت صادق علیه السلام قال من اشبع مؤمنا وجبت له الجنة و من اشبع كافرا كان حقا علی الله ان یملأ جوفه من الزقوم مؤمنا كان او كافرا [3] یعنی فرمود كسی كه سیر كند از طعام مؤمنی را بهشت او را واجب شود و كسی كه كافری را سیر كند سزاوار است بر خدا كه شكم طعام دهنده را پر از زقوم جهنم نماید، خواه اطعام كننده مومن باشد یا كافر ولكن به كافر آب دادن ثواب دارد. راوی می گوید كه من هم كجاوه و محمل حضرت صادق علیه السلام بودم در راه مكه، دیدم شخصی افتاده در زیر سایه درخت مغیلان. حضرت فرمود: برو ببین مبادا از تشنگی افتاده باشد. می گوید پیاده شدم و رفتم عرض كردم: یابن رسول الله او نصرانی است. تشنه شده و افتاده است. فرمودند: آبش بده و فرمود: لكل كبد حراء اجر [4] هر جگر تشنه را آب دادن اجر دارد. پس مسلمان به كافر آب بدهد اجر دارد و كافر هم به مسلمان آب دهد اگر چه به تخفیف عذاب باشد اجر دارد. منقول است حضرت رسول صلی الله علیه و آله وضو گرفت. گربه ای از آن طرف گذشت و نگاه به آب كرد. فرمود: معلوم می شود تشنه است. آب را نزد گربه گذاشت و آن آب خورد، پس از باقیمانده ی آن آب وضو گرفت. پس چون



[ صفحه 102]



این است اجر آب دادن و سیراب كردن تشنه و آن اندازه در اخبار و سنت تاكید شده، حضرت ابوالفضل علیه السلام اهتمام فرموده در این سنت و این عمل خیر كه آن جناب را سقا و ابوالقربه گفتند [5] و از انتشار این لقب و كنیه مكشوف می شود كه آن حضرت مراقبت بسیار داشته برای آب دادن تشنگان و دائما قربه و مشك آبی در آن هوای گرم عربستان كه آب دادن را بیشتر اجر و ثواب است همراه داشته برای درك این ثواب عظیم، بطوری كه آن جناب ملازم بوده قربه را و آن قدر اهمیت داشت نزد آن حضرت كه عاقبت دستها بلكه جان شریف خود را وقایه و فدا قرار داد و حق سعی را بجا آورد كه مشك آبی را به تشنگان از اولیای خدا برساند و ظالمان كوفه و شام نگذارند و به درجه ی رفیعه ی شهادت رسید و در كتاب عمدة الطالب فرمود كه سقا گفتن حضرت ابوالفضل علیه السلام برای آن است كه آن حضرت به طلب آب رفت، اگر چه نتوانست كه آب را به خیمه ها برساند و در كنار شریعه به فیض شهادت فایز شد [6] .


[1] مستدرك الوسائل ج 3 ص 130.

[2] سوره ي انبياء آيه 30: از وجود آب تمام اشياء زنده اند.

[3] وافي باب الماء و كافي ج 2 ص 200.

[4] وسائل الشيعه ج 6 ص 330.

[5] ر.ك: سرائر ابن ادريس، مقاتل الطالبين و انوار نعمانيه.

[6] عمدة الطالب ص 356.